با دیدن پیشرفت هوش مصنوعی این سوال در ذهن مردم مطرح می‌شود که نتیجه نهایی چه خواهدشد و پیامد ابرهوش مصنوعی برای انسان چه خواهدبود.
به گزارش افتانا (پایگاه خبری امنیت فناوری اطلاعات)، استیون هاوکینگ مدتی قبل از درگذشتش در یک سخنرانی در کنفرانسی در لیسبون پرتغال به شرکت‌کنندگان گفت که توسعه هوش مصنوعی ممکن است به بدترین رویداد تاریخ تمدن بشر تبدیل شود و وی دلایل زیادی برای این نگرانی دارد.
این فناوری توسط پژوهشگران هوش مصنوعی، اخلاق‌گرایان و دیگران به‌عنوان یک ابرهوش مصنوعی (ASI) شناخته شده‌است و توانایی تبدیل شدن به قدرتمندترین فناوری تاریخ این سیاره را دارد. ابرهوش مصنوعی احتمالاً چیزی است که وجود انسان را به چالش خواهد‌کشید.
برای درک بهتر آنچه که استیون هاوکینگ، ایلان ماسک و بسیاری دیگر در مورد آن نگران هستند باید تصویر محبوب هوش مصنوعی را به دقت بررسی کنیم.
واقعیت این است که هوش مصنوعی (AI) از وقتی که کامپیوترها قادر به تصمیم‌گیری بر اساس ورودی‌ها و شرایط شدند مدتی است که با ما زندگی می‌کند. هنگامی که یک سیستم تهدیدآمیز هوش مصنوعی را در فیلم‌ها می‌بینیم، شرارت سیستم همراه با قدرت کامپیوتر است که ما را می‌ترساند. اگرچه که هوش مصنوعی فعلاً به شیوه بنیادینی که انسان برایش تعیین کرده رفتار می‌کند.
نوع هوش مصنوعی امروزی ما را می‌توان یک هوش عملکردی مصنوعی (AFI) توصیف کرد. این سیستم‌ها برای انجام یک نقش خاص برنامه‌ریزی شده تا آن را به‌خوبی یا بهتر از یک انسان انجام دهد.
اکنون مدت کوتاهی است که این سیستم‌ها موفق‌تر از پیش‌بینی‌ها عمل کرده‌اند و توانسته‌اند گیمرها را در رقابت‌های بازی‌های ویدئویی شکست دهند. چیزی که صاحب‌نظران تصور وقوع آن را حداقل تا چند سال آینده نمی‌کردند.
در حالی که ما ممکن است مجبور به پذیرش ربات‌های فوق هوشمند باشیم، اما هیچ خطر واقعی وجود ندارد که این سیستم‌ها به شکلی خطرساز شوند که هاوکینگ می‌گفت.
هوش مصنوعی "AlphaGo" ممکن است از کنون تا زمانی که جهان نابود شود بر همه انسان‌ها در بازی ویدئویی پیروز شود، اما اگر از شرایط آبوهوایی فعلی زمین از آن سوال شود حتی کوچک‌ترین اطلاعاتی از موجودات زنده تک‌سلولی که به تغییرات دما واکنش می‌دهند، ندارد.
اما آنچه که ما از آن به‌عنوان یک هوش مصنوعی خطرناک یاد می‌کنیم چیزی است که دانشمندان کامپیوتر به آن هوش عمومی مصنوعی (AGI) می‌گویند و یک نوع هوش مصنوعی است که به‌طور کامل از ذهن انسان تقلید می‌کند و مثل یک انسان بر یک حوزه از دانش احاطه دارد و میلیاردها بار سریع‌تر از ما فکر می‌کند.
با اینکه این سیستم خطرناک به نظر می‌رسد، اما به احتمال زیاد هرگز شاهد زنده شدن یک AGI نخواهیم‌بود. نگرانی واقعی چیزی است که در یک قدم فراتر از AGI وجود دارد؛ هوش فرا انسانی.
مشکل توسعه AGI در معنای سنتی این است که غیر ممکن است یک برنامه تصمیم‌گیری درختی برای هر سوال که AGI مجبور به حل آن است ایجاد کنیم.
انسان‌ها هم با چنین چالشی مواجه هستند و این چالش مربوط به ظرفیت ما برای یادگیری و شکل دادن ارتباطات جدید در مغز است که ما را هوشمند و قادر به حل مسائل می‌کند. اگر ما ندانیم که چگونه یک مسئله را حل کنیم، می‌توانیم آن را تجزیه‌و‌تحلیل کنیم و پاسخی بیابیم. اکنون همین توانایی شروع به توسعه در پیشرفته‌ترین سیستم‌های هوش مصنوعی کرده‌است.
یک سیستم برای رسیدن به یک AGI واقعی نیاز به یک ابزار کلیدی دارد که دارا بودن قدرت برنامه‌نویسی برای هوشمندتر شدن است.
زیست‌شناسی انسان به‌طور خودکار مغز را به منظور یادگیری چیزهای جدید توسعه می‌دهد. این همان چیزی است که نگرانی‌های مربوط به هوش مصنوعی از آن نشأت گرفته‌است.
فرض کنید ما یک سیستم را راه‌اندازی کنیم که می‌تواند برنامه‌های خودش را بازنویسی کند و خود را در هر موضوع، مهارت و توانایی که انسان قادر به انجام آن است، هوشمندتر کند.
این سیستم از ابتدا خیلی هوشمند نخواهدبود، اما هر تجربه به نوبه خود توانایی آن را برای بهبود خود افزایش می‌دهد.
این پرسش که آیا نمی‌توان ابرهوش مصنوعی را از برق کشید، شایع‌ترین سوال عمومی در مورد هوش مصنوعی و ترس از پیشرفت آن است. عوام می‌گویند کافی است هوش مصنوعی را در هنگام خطرساز شدن از برق بکشند، اما می‌دانیم که این کار ممکن نیست. همان‌طور که نمی‌توانیم یک ویروس رایانه‌ای را با خاموش کردن کامپیوتر پاک کنیم.
اگر یک ویروس می‌تواند خودش را در یک سیستم مخفی کند یا خود را کپی کند و سیستم‌های دیگر را آلوده کند پس کنترل یک ابر هوش مصنوعی بی‌نهایت مشکل‌تر خواهدبود.
بدتر از آن اینکه هوشمندتر از ماست و می‌تواند راهی برای حفظ خود پیدا کند. پس چرا هوش مصنوعی را توسعه می‌دهیم؟!
این سوالی است که به‌طور طبیعی به ذهن متبادر می‌شود، اما مشکل این است که هیچ راه معقول‌تری برای توسعه یک سیستم جز AGI وجود ندارد، چرا که توسعه هوش مصنوعی تقلیدی از عملکرد خودکار مغز ما در ایجاد اتصالات عصبی جدید به‌صورت خود‌به‌خود است.
اگر ما بخواهیم از AFI های ابتدایی فراتر برویم پس توسعه یک ابرهوش مصنوعی اجتناب‌ناپذیر است، زیرا پس از تجزیه اتم به اجزای هسته‌ای به‌عنوان یک منبع انرژی، توسعه سلاح هسته‌ای نیز اجتناب ناپذیر شد.
درنهایت، تنها راه جلوگیری از ظهور ابرهوش مصنوعی، جلوگیری از پیشرفت هرگونه توسعه هوش مصنوعی است که به نظر نمی‌رسد به هیچ عنوان در حال حاضر ممکن باشد.
با این که ابرهوش مصنوعی پتانسیل نامحدودی برای آسیب زدن دارد، حداقل برای سازندگانش می‌تواند مفید باشد.
اگر دو کشور با هم دشمن باشند، یک کشور چگونه می‌تواند با وجود چنین سیستمی به دیگری اعتماد کند؟ همین مسئله باعث شده‌است تا کشورهای ابرقدرت جهان همگی با اختصاص منابع مالی فراوان به دنبال پیشتاز بودن در هوش مصنوعی باشند.
اگر توسعه هوش مصنوعی همین‌طور ادامه یابد پیدایش یک نژاد هوش مصنوعی اجتناب‌ناپذیر است؛ بنابراین آیا ما باید از ابر هوش مصنوعی بترسیم؟ البته. همان‌طور که هر پیشرفت تکنولوژیک همواره عواقب ناخواسته‌ای نیز به دنبال دارد هنگامی که ما یک ابر هوش مصنوعی را راه‌اندازی کنیم دیگر هیچ بازگشتی وجود نخواهد داشت.
اما باید به یاد داشته‌باشیم طبیعت ما این است که تهدید چنین سیستمی را در نظر داشته‌باشیم، چرا که ما به‌طور فطری به دنبال تشخیص خطر و جلوگیری از مواجهه با آن هستیم.
واقعیت این است که چنین سیستم قدرتمندی می‌تواند برای خودش تصمیم بگیرد و احتمالاً این قدرت را دارد که زندگی انسان را نابود کند، بنابراین ابر هوش مصنوعی بزرگ‌ترین تهدید برای تمدن انسانی خواهدبود.
اما فراموش نکنیم که اگر چنین قدرتی داشته‌باشد پس قدرت این را هم دارد که تغییرات آبوهوایی را معکوس کند و منجر به تداوم و بهبود زندگی انسان روی زمین شود.
همان‌طور که ابر هوش مصنوعی می‌تواند ناهنجاری‌های بالقوه زیادی داشته‌باشد در عین حال دارای توانایی برای معکوس کردن اثرات تغییرات اقلیمی، ریشه‌کنی بیماری‌ها، پایان کمبود و قحطی، پایان دادن به مرگ و ارائه جاودانگی و حتی سفر با سرعتی بیشتر از سرعت نور به سوی کهکشان‌های دور است.
ما دلایل زیادی داریم که ابر هوش مصنوعی درنهایت به نفع ما کار خواهدکرد. هر پیشرفت تکنولوژیکی هزینه‌ای در بر داشته‌است، اما تمدن بشری درنهایت از آن منتفع شده و پیشرفت کرده‌است.
درنهایت این انسان است که از چیزهای مختلف استفاده‌های مختلف می‌کند. برخی از ما سلاح‌های ویرانگر کشتار جمعی ساخته‌اند برخی هم طاعون و فلج اطفال را ریشه‌کن کرده‌اند. انسان تا حد زیادی به قحطی فائق آمده‌است و حتی جنگ‌ها هم در حال کاهش است.
اگر روند رسیدن به آینده برای ما چیزی شبیه به گذشته ما باشد پس ما می‌توانیم در مورد آینده هوش مصنوعی خوش‌بین باشیم.
دریافت صفحه با کد QR