به گزارش افتانا (پایگاه خبری امنیت فناوری اطلاعات)، اکتبر ۱۹۶۹، ساعت ۱۰:۳۰ صبح به وقت محلی، اولین نامه‌ها در شبکه‌ آرپانت (ARPANET) رد و بدل شد. البته شبکه مدت کوتاهی بعد از تبادل این نامه‌ها از کار افتاد. پس از آن بود که با اندک اقداماتی در جهت رفع مشکل برنامه‌نویسی شبکه، اولین ارتباط واقعی بین دو کامپیوتر از راه دور بر بستر آرپانت که درواقع جد اینترنت امروزی به شمار می‌رود، برقرار شد.

هدف از ساخت آرپانت که در ابتدا به‌وسیله‌ دارپا (DARPA: آژانس پروژه‌های پژوهشی پیشرفتهٔ دفاعی آمریکا) توسعه داده‌می‌شد، کنترل از راه دور سیستم‌های نظامی بود که می‌توانند در حمله‌های اتمی هم به کار خود ادامه دهند، اما چارلز هرسفیلد، مدیر این آژانس که بر اغلب مراحل ساخت این شبکه نظارت داشت در این‌ مورد می‌گوید: آرپانت شروع به ارسال فرمان‌های نظامی و کنترل سیستم‌هایی که می‌توانستند در حمله‌های اتمی به کار خود ادامه دهند، نکرد. مشخص بود که ساختن چنین سیستمی یک نیاز نظامی بود، اما مأموریت آرپانت این نبود. درواقع اگر می‌خواستیم چنین کاری انجام‌دهیم به‌شدت از ما انتقاد می‌شد. شبکه‌ مذکور حاصل این مسئله بود که تعداد کامپیوترهای بزرگ و قدرتمند تحقیقاتی ما در کشور کم بود. همین‌طور محقق‌هایی که باید به آنها دسترسی پیدا می‌کردند از نظر جغرافیایی از این کامپیوترها دور بودند.

شبکه‌ آرپانت در ابتدای تولد، فقط چهار گره (Node) داشت: یک کامپیوتر سیگما 7 SDS مستقر در مرکز سنجش شبکه‌ دانشگاه کالیفرنیا در شهر لس‌آنجلس

یک کامپیوتر SDS940 که با NLS کار می‌کرد (سیستمی که جد اولیه‌ WWW به‌شمار می‌رود) مستقر در مرکز شبکه‌ اطلاعات مؤسسه‌ استنفورد

یک کامپیوتر IBM 360/75 که با OS/MVT کار می‌کرد، مستقر در مرکز ریاضیات کالر – فرید سانتا باربارا در دانشگاه کالیفرنیا

دانشگاه محاسبات یوتا و سیستم PDP-10 آن که با سیستم‌ عامل TENEX کار می‌کرد

به‌جای اینکه این سیستم‌ها به‌صورت مستقیم به یکدیگر متصل باشند از طریق پردازنده‌های رابط پیغام (IMP) با هم در ارتباط بودند. این پردازنده‌ها که درواقع به نوعی اولین روترهای تاریخ شبکه محسوب می‌شوند، این امکان را فراهم می‌کردند تا سیستم‌های دیگری نیز به‌عنوان گره به شبکه اضافه شوند و شبکه را گسترش دهند. ایده‌ چنین پیکربندی را وسلی کلارک، فیزیک‌دان مشهور، مطرح کرد که برای طراحی LINC، اولین کامپیوتر شخصی تاریخ شناخته می‌شود.

اولین نامه‌‌ ردوبدل‌شده در این شبکه از دانشگاه UCLA کالیفرنیا به دانشگاه استنفورد ارسال شد. این نامه را چارلز کلین، دانشجوی برنامه‌نویسی ارسال کرد. اولین پیغام‌ها شامل حروف I و O بودند. او در دومین اقدام خود موفق شد کلمه‌ی login را از طریق کامپیوتر سیگما ۷ به کامپیوتر ۹۴۰ استنفورد ارسال کند. اولین سه حرفی که در این شبکه تبادل شد، LOL (مخفف عبارت با صدای بلند خندیدن) بوده‌اند.

آرپانت به‌ سرعت رشد کرد اما در ابتدا همچنان شبکه‌ای برای اتصال محقق‌ها و سازمان‌های نظامی به‌شمار می‌رفت و تا سال ۱۹۹۰ توسط ارتش آمریکا اداره می‌شد. تا این تاریخ هرگونه استفاده‌ غیردولتی از شبکه، غیرقانونی بود. در این زمان، شبکه‌ی آرپانت بیشتر در اختیار شبکه‌ بنیاد ملی علوم آمریکا بود.

با وجود اینکه در میانه‌ دهه‌ ۸۰ میلادی وزارت دفاع آمریکا، شبکه‌ MILNET را برای انجام امور نظامی راه‌اندازی کرد تا اوایل دهه‌ ۹۰ بخش‌های زیادی از ارتش برای تبادل اطلاعات همچنان از ARPANET استفاده می‌کردند.