میزان کارایی شبکه ملی اطلاعات و ضرورت آن، این روزها که جامعه به هردلیل با قطع اینترنت مواجه شده‌است بسیار مورد توجه قرار گرفته‌است.
۰
منبع : خبرگزاری فارس
میزان کارایی شبکه ملی اطلاعات و ضرورت آن، این روزها که جامعه به هردلیل با قطع اینترنت مواجه شده‌است بسیار مورد توجه قرار گرفته‌است.
به گزارش افتانا (پایگاه خبری امنیت فناوری اطلاعات)، این روزها که اینترنت با محدودیت مواجه شده‌است، جای خالی شبکه ملی اطلاعات بیشتر احساس می‌شود؛ مشکلی که می‌شد به‌راحتی و با اشتراک‌گذاری داده‌ها و اتصال نهادها به این شبکه حل شود، اکنون موجب شده‌است که بسیاری از امور مهم کشور انجام نشود.
قطع شبکه‌های اجتماعی در کشورهای دیگر
اما کشورهای دیگر در این مواقع چه اقداماتی انجام می‌دهند؟ بنابر گزارش‌های متعددی از سایت‌های خبری ترکیه، این کشور نیز در شرایط بحرانی مجبور شد دسترسی شهروندانش به شبکه‌های اجتماعی نظیر توییتر، اینستاگرام، فیس‌بوک و واتس‌اپ را قطع کند تا دوباره آرامش در کشور حاکم شود.
ترکیه در سال ۲۰۱۶ یک قانون به نام killswitch را به تصویب رساند و به مرجع نظارتی ICTA اجازه داد که بخشی از اینترنت را به دلیل جنگ یا نیازهای امنیتی ملی بدون نیاز به نظارت وزیر مربوطه، قطع و به حالت تعلیق درآورد.
محدودیت اینترنت در کشورهای دیگر دنیا نیز اجرایی شده‌است، اما با اجرایی شدن محدویت‌های اینترنتی، مشکلاتی برای افرادی که در بستر اینترنت فعالیت می‌کنند ایجاد می‌شود که راه تامین معاش خانواده خود را بر همین شبکه‌های اجتماعی بنا کرده‌اند.
کسبوکارهای زمین‌مانده و جای خالی شبکه ملی اطلاعات
یکی از دلایل مهمی که موجب عدم دسترسی نهادهای مختلف به اطلاعات شد، عدم اتصال آنها به شبکه ملی اطلاعات است، چرا که این شبکه بدون نیاز به سرورهای خارجی، قابل استفاده است، شبکهای امن که می‌تواند بستر مناسبی برای فعالیت مردم باشد. این نوع شبکه در کشورهای دیگر آزمون خود را به‌خوبی پس داده‌اند، مثلا شبکه Kwangmyong در کره شمالی به موازات شبکه اینترنت و به صورت مستقل از آن و با هدف محدودیت ارتباطات خارجی کاربران و تأمین نیازهای ارتباطی داخلی راه‌اندازی شد.
کشور هند نیز نوعی از شبکه ملی اطلاعات به نام شبکه ملی دانش دارد. نام‌گذاری شبکه ملی دانش هند از آن جهت است که جمع‌آوری اطلاعات منتج به دانش می‌شود. همچنین در کشور هند مانند ایران، سازمانی به نام سازمان فناوری اطلاعات در زیرمجموعه وزارت ارتباطات این کشور، مسئول شبکه ملی دانش است.
در همسایگی ایران، کشور کوچک کویت نیز از چنین شبکهای برخوردار است در کشور برزیل نیز شبکهای شبیه به شبکه ملی اطلاعات ایران با عنوان شبکه سلامت وجود دارد، کشور کره جنوبی که از نظر آمادگی الکترونیک و پهنای باند رتبه نخست را در دنیا دارد و مقامات وقت وزرات ارتباطات بارها در مورد راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات، این کشور را مثال زده‌اند، ۸۰ درصد پهنای باند داخلی است، یعنی شبکهای دارد که بی‌نیاز از ارتباطات خارجی، ۸۰ درصد ارتباطات کره در آن داخل به گردش در می‌آید. چین نیز یکی از کشورهایی است که در کنار استفاده از اینترنت سال‌هاست شبکه اینترنت ملی خود را راه‌اندازی کرده‌است، اما به‌راستی در راستای شبکه ملی اطلاعات ما کجا قرار داریم و چه می‌کنیم؟
همکاری نکردن نهادها و سازمان‌های دولتی و غیر دولتی برای تحقق شبکه ملی اطلاعات
رمضانعلی سبحانی فر، رئیس کمیته ارتباطات کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی، با اشاره به عدم همکاری نهادها و سازمان های دولتی و غیر دولتی برای تحقق شبکه ملی اطلاعات گفت: این شبکه نیاز دارد تا نهادها و سازمان های مختلف اطلاعات خود را در بستر آن قرار دهند اما این چنین به نظر می رسد که دستگاه‌های مختلف سامانه‌هایی را ایجاد کرده و به صورت جزیره‌ای فعالیت می‌کنند. شبکه ملی اطلاعات می‌تواند داده‌های کشور را در یک محیط امن قرار داده و بر روی سرورهای داخلی بگذارد، همین موضوع موجب می‌شود تا برای استفاده از این اطلاعات بدون نیاز به پشتیبانی سرورهای خارجی، دستگاه‌ها اقدام به دریافت داده‌ها کنند.
وی ادامه داد: به این ترتیب، مجموعه هر سازمانی با سامانه‌های جزیره‌ای فعالیت می‌کند و اطلاعاتش فقط در همان سازمان باقی می‌ماند، البته حداقل داده‌هایی را که حساسیت زیادی ندارد در شبکه ملی اطلاعات به اشتراک می‌گذارند.
سبحانی فر تصریح کرد: شبکه ملی اطلاعات می‌تواند داده‌های کشور را در یک محیط امن قرار داده و بر روی سرورهای داخلی بگذارد. همین امر موجب می‌شود تا برای استفاده از این اطلاعات بدون نیاز به پشتیبانی سرورهای خارجی، دستگاه‌ها اقدام به دریافت داده‌ها کنند.
گاوصندوق اطلاعات کشور
سید مرتضی موسویان، رئیس هیئت‌مدیره انجمن علمی سواد رسانه‌ای نیز اظهار کرد: برای شبکه ملی اطلاعات، الزاماتی در شورای عالی فضای مجازی مصوب شد اما این الزامات به این معنی نیست که دسترسی مردم به فضای اطلاعاتی خارج از کشور قطع شود.
موسویان در ادامه بیان کرد: حضور دستگاه‌ها در شبکه ملی اطلاعات به این معنی است که تمامی اطلاعات در بستر سرورهای داخلی قرار بگیرد و به این ترتیب برای دسترسی به این اطلاعات، دیگر احتیاجی به اتصال به شبکه ها و سرورهای خارجی نیست.
رئیس هیئت‌مدیره انجمن علمی سواد رسانه‌ای ادامه داد: البته نباید فراموش کرد موضوع شبکه ملی اطلاعات اصلا سیاسی نیست و شبکه ملی اطلاعات مانند یک گاوصندوق، سرمایه‌های کشور را حفظ می کند.
همکاری محدود نهادها با شبکه ملی اطلاعات
رضا باقری اصل، دبیر شورای اجرایی فناوری اطلاعات، پیش از این نیز پیرامون تحقق دولت الکترونیک توضیحاتی درباره همکاری ناکافی برخی از نهادها و دستگاه‌ها ارائه کرد.
باقری اصل، از همکاری برخی نهادها با اجرای این طرح خبر داد و گفت: دولت ۲۳ پروژه را در اولویت خود قرار داده‌است و تکالیفی هم برعهده شورای اجرایی فناوری اطلاعات گذاشته‌است، این مصوبات بر اساس نظر شورای عالی فضای مجازی است و تاکنون نهادهایی مانند سازمان ثبت احوال، توانسته‌است به این شبکه متصل شود و اطلاعات خود را در آن قرار دهد.
وی ادامه داد: با همکاری نهادها برای تحقق شبکه ملی اطلاعات، می‌توان بسیاری از فرم‌های اداری را حذف کرد و در وقت و انرژی صرفه‌جویی کرد.
دبیر شورای اجرایی فناوری اطلاعات تصریح کرد: این در حالی است که برخی از نهادها در ارائه اطلاعات مهم‌شان و اشتراک گذاشتن آنها در این شبکه تعلل می‌کنند و بسیاری از داده‌های مهم نهادها در این بستر قرار نگرفته‌است.
در این روزها که اینترنت با محدودیت روبرو است، قرار نگرفتن اطلاعات مهم و کلیدی، عدم اعتماد دستگاه‌ها به شبکه ملی اطلاعات، شبکهای که داده‌های آن روی سرورهای داخلی قرار می‌گیرد، موجب دامن زدن به مشکلات در فرایندهای اداری شده‌است.مشکلی که می‌شد به راحتی و با اتصال نهادها به شبکه ملی اطلاعات حل شود، اکنون موجب شده تا بسیاری از امور مهم کشور انجام نشود.
کشور در شرایط اضطراری و غیر اضطراری نیازمند شبکه اجتماعی و علمی بومی است و باید هرچه سریع‌تر شبکه ملی اطلاعات راه‌اندازی شود چراکه از ضروریات حکومت و قدرت است
ضرورت شبکه ملی اطلاعات
محمدحسن انتظاری، عضو شورای عالی فضای مجازی، نیز درباره قطعی اینترنت در دو روز گذشته و لزوم وجود شبکه ملی اطلاعات توضیح داد: اگر شبکه ملی اطلاعات هرچه سریع‌تر راه‌اندازی شود و کسبوکارهای اقتصادی که در فضای مجازی فعالیت می‌کنند از این شبکه استفاده کرده و اطلاعات‌شان روی زیرساخت‌های داخلی شکل بگیرد، دیگر شاهد چنین مشکلاتی برای انجام فرایندهای اداری و کسبوکارهای آنلاین نخواهیم‌بود.
وی افزود: در چنین مواقعی است که ضرورت ایجاد شبکه ملی اطلاعات مشخص می‌شود، چرا که نبود این شبکه موجب اختلال در کار کسبوکارهای مبتنی‌بر شبکه‌های اجتماعی و فعالیت ادارات و سازمان‌های دولتی شده‌است.
قطعی اینترنت مشکل خاصی برای افراد روی سرورهای داخلی ایجاد نکرد و وب‌سایت‌هایی که پیش از این به شبکه ملی اطلاعات متصل شده‌بود و سرورهای آن داخلی بودند مشکلات زیادی با محدودیت اینترنت نشده‌اند. البته از آنجایی که امکان جست‌وجو با گوگل هم محدود شده‌است در ابتدای قطعی اینترنت آمار بازدید از این سایت‌ها به نصف کاهش پیدا کرد که این کسب‌وکارها را به ارسال پیامک و تحمل هزینه آن برای جبران این موضوع سوق داد. به هرحال هنوز همه امکانات روی شبکه ملی اطلاعات برای این نوع کسب‌وکارها کامل نیست.
با تمام این اوصاف، شاید محدودیت‌های اینترنتی این روزهای کشور زنگ هشداری باشد برای مدیرانی که کمتر به شبکه ملی اطلاعات توجه دارند.
به گزارش افتانا (پایگاه خبری امنیت فناوری اطلاعات)، این روزها که اینترنت با محدودیت مواجه شده‌است، جای خالی شبکه ملی اطلاعات بیشتر احساس می‌شود؛ مشکلی که می‌شد به‌راحتی و با اشتراک‌گذاری داده‌ها و اتصال نهادها به این شبکه حل شود، اکنون موجب شده‌است که بسیاری از امور مهم کشور انجام نشود.
قطع شبکه‌های اجتماعی در کشورهای دیگر
اما کشورهای دیگر در این مواقع چه اقداماتی انجام می‌دهند؟ بنابر گزارش‌های متعددی از سایت‌های خبری ترکیه، این کشور نیز در شرایط بحرانی مجبور شد دسترسی شهروندانش به شبکه‌های اجتماعی نظیر توییتر، اینستاگرام، فیس‌بوک و واتس‌اپ را قطع کند تا دوباره آرامش در کشور حاکم شود.
ترکیه در سال ۲۰۱۶ یک قانون به نام killswitch را به تصویب رساند و به مرجع نظارتی ICTA اجازه داد که بخشی از اینترنت را به دلیل جنگ یا نیازهای امنیتی ملی بدون نیاز به نظارت وزیر مربوطه، قطع و به حالت تعلیق درآورد.
محدودیت اینترنت در کشورهای دیگر دنیا نیز اجرایی شده‌است، اما با اجرایی شدن محدویت‌های اینترنتی، مشکلاتی برای افرادی که در بستر اینترنت فعالیت می‌کنند ایجاد می‌شود که راه تامین معاش خانواده خود را بر همین شبکه‌های اجتماعی بنا کرده‌اند.
کسبوکارهای زمین‌مانده و جای خالی شبکه ملی اطلاعات
یکی از دلایل مهمی که موجب عدم دسترسی نهادهای مختلف به اطلاعات شد، عدم اتصال آنها به شبکه ملی اطلاعات است، چرا که این شبکه بدون نیاز به سرورهای خارجی، قابل استفاده است، شبکهای امن که می‌تواند بستر مناسبی برای فعالیت مردم باشد. این نوع شبکه در کشورهای دیگر آزمون خود را به‌خوبی پس داده‌اند، مثلا شبکه Kwangmyong در کره شمالی به موازات شبکه اینترنت و به صورت مستقل از آن و با هدف محدودیت ارتباطات خارجی کاربران و تأمین نیازهای ارتباطی داخلی راه‌اندازی شد.
کشور هند نیز نوعی از شبکه ملی اطلاعات به نام شبکه ملی دانش دارد. نام‌گذاری شبکه ملی دانش هند از آن جهت است که جمع‌آوری اطلاعات منتج به دانش می‌شود. همچنین در کشور هند مانند ایران، سازمانی به نام سازمان فناوری اطلاعات در زیرمجموعه وزارت ارتباطات این کشور، مسئول شبکه ملی دانش است.
در همسایگی ایران، کشور کوچک کویت نیز از چنین شبکهای برخوردار است در کشور برزیل نیز شبکهای شبیه به شبکه ملی اطلاعات ایران با عنوان شبکه سلامت وجود دارد، کشور کره جنوبی که از نظر آمادگی الکترونیک و پهنای باند رتبه نخست را در دنیا دارد و مقامات وقت وزرات ارتباطات بارها در مورد راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات، این کشور را مثال زده‌اند، ۸۰ درصد پهنای باند داخلی است، یعنی شبکهای دارد که بی‌نیاز از ارتباطات خارجی، ۸۰ درصد ارتباطات کره در آن داخل به گردش در می‌آید. چین نیز یکی از کشورهایی است که در کنار استفاده از اینترنت سال‌هاست شبکه اینترنت ملی خود را راه‌اندازی کرده‌است، اما به‌راستی در راستای شبکه ملی اطلاعات ما کجا قرار داریم و چه می‌کنیم؟
همکاری نکردن نهادها و سازمان‌های دولتی و غیر دولتی برای تحقق شبکه ملی اطلاعات
رمضانعلی سبحانی فر، رئیس کمیته ارتباطات کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی، با اشاره به عدم همکاری نهادها و سازمان های دولتی و غیر دولتی برای تحقق شبکه ملی اطلاعات گفت: این شبکه نیاز دارد تا نهادها و سازمان های مختلف اطلاعات خود را در بستر آن قرار دهند اما این چنین به نظر می رسد که دستگاه‌های مختلف سامانه‌هایی را ایجاد کرده و به صورت جزیره‌ای فعالیت می‌کنند. شبکه ملی اطلاعات می‌تواند داده‌های کشور را در یک محیط امن قرار داده و بر روی سرورهای داخلی بگذارد، همین موضوع موجب می‌شود تا برای استفاده از این اطلاعات بدون نیاز به پشتیبانی سرورهای خارجی، دستگاه‌ها اقدام به دریافت داده‌ها کنند.
وی ادامه داد: به این ترتیب، مجموعه هر سازمانی با سامانه‌های جزیره‌ای فعالیت می‌کند و اطلاعاتش فقط در همان سازمان باقی می‌ماند، البته حداقل داده‌هایی را که حساسیت زیادی ندارد در شبکه ملی اطلاعات به اشتراک می‌گذارند.
سبحانی فر تصریح کرد: شبکه ملی اطلاعات می‌تواند داده‌های کشور را در یک محیط امن قرار داده و بر روی سرورهای داخلی بگذارد. همین امر موجب می‌شود تا برای استفاده از این اطلاعات بدون نیاز به پشتیبانی سرورهای خارجی، دستگاه‌ها اقدام به دریافت داده‌ها کنند.
گاوصندوق اطلاعات کشور
سید مرتضی موسویان، رئیس هیئت‌مدیره انجمن علمی سواد رسانه‌ای نیز اظهار کرد: برای شبکه ملی اطلاعات، الزاماتی در شورای عالی فضای مجازی مصوب شد اما این الزامات به این معنی نیست که دسترسی مردم به فضای اطلاعاتی خارج از کشور قطع شود.
موسویان در ادامه بیان کرد: حضور دستگاه‌ها در شبکه ملی اطلاعات به این معنی است که تمامی اطلاعات در بستر سرورهای داخلی قرار بگیرد و به این ترتیب برای دسترسی به این اطلاعات، دیگر احتیاجی به اتصال به شبکه ها و سرورهای خارجی نیست.
رئیس هیئت‌مدیره انجمن علمی سواد رسانه‌ای ادامه داد: البته نباید فراموش کرد موضوع شبکه ملی اطلاعات اصلا سیاسی نیست و شبکه ملی اطلاعات مانند یک گاوصندوق، سرمایه‌های کشور را حفظ می کند.
همکاری محدود نهادها با شبکه ملی اطلاعات
رضا باقری اصل، دبیر شورای اجرایی فناوری اطلاعات، پیش از این نیز پیرامون تحقق دولت الکترونیک توضیحاتی درباره همکاری ناکافی برخی از نهادها و دستگاه‌ها ارائه کرد.
باقری اصل، از همکاری برخی نهادها با اجرای این طرح خبر داد و گفت: دولت ۲۳ پروژه را در اولویت خود قرار داده‌است و تکالیفی هم برعهده شورای اجرایی فناوری اطلاعات گذاشته‌است، این مصوبات بر اساس نظر شورای عالی فضای مجازی است و تاکنون نهادهایی مانند سازمان ثبت احوال، توانسته‌است به این شبکه متصل شود و اطلاعات خود را در آن قرار دهد.
وی ادامه داد: با همکاری نهادها برای تحقق شبکه ملی اطلاعات، می‌توان بسیاری از فرم‌های اداری را حذف کرد و در وقت و انرژی صرفه‌جویی کرد.
دبیر شورای اجرایی فناوری اطلاعات تصریح کرد: این در حالی است که برخی از نهادها در ارائه اطلاعات مهم‌شان و اشتراک گذاشتن آنها در این شبکه تعلل می‌کنند و بسیاری از داده‌های مهم نهادها در این بستر قرار نگرفته‌است.
در این روزها که اینترنت با محدودیت روبرو است، قرار نگرفتن اطلاعات مهم و کلیدی، عدم اعتماد دستگاه‌ها به شبکه ملی اطلاعات، شبکهای که داده‌های آن روی سرورهای داخلی قرار می‌گیرد، موجب دامن زدن به مشکلات در فرایندهای اداری شده‌است.مشکلی که می‌شد به راحتی و با اتصال نهادها به شبکه ملی اطلاعات حل شود، اکنون موجب شده تا بسیاری از امور مهم کشور انجام نشود.
کشور در شرایط اضطراری و غیر اضطراری نیازمند شبکه اجتماعی و علمی بومی است و باید هرچه سریع‌تر شبکه ملی اطلاعات راه‌اندازی شود چراکه از ضروریات حکومت و قدرت است
ضرورت شبکه ملی اطلاعات
محمدحسن انتظاری، عضو شورای عالی فضای مجازی، نیز درباره قطعی اینترنت در دو روز گذشته و لزوم وجود شبکه ملی اطلاعات توضیح داد: اگر شبکه ملی اطلاعات هرچه سریع‌تر راه‌اندازی شود و کسبوکارهای اقتصادی که در فضای مجازی فعالیت می‌کنند از این شبکه استفاده کرده و اطلاعات‌شان روی زیرساخت‌های داخلی شکل بگیرد، دیگر شاهد چنین مشکلاتی برای انجام فرایندهای اداری و کسبوکارهای آنلاین نخواهیم‌بود.
وی افزود: در چنین مواقعی است که ضرورت ایجاد شبکه ملی اطلاعات مشخص می‌شود، چرا که نبود این شبکه موجب اختلال در کار کسبوکارهای مبتنی‌بر شبکه‌های اجتماعی و فعالیت ادارات و سازمان‌های دولتی شده‌است.
قطعی اینترنت مشکل خاصی برای افراد روی سرورهای داخلی ایجاد نکرد و وب‌سایت‌هایی که پیش از این به شبکه ملی اطلاعات متصل شده‌بود و سرورهای آن داخلی بودند مشکلات زیادی با محدودیت اینترنت نشده‌اند. البته از آنجایی که امکان جست‌وجو با گوگل هم محدود شده‌است در ابتدای قطعی اینترنت آمار بازدید از این سایت‌ها به نصف کاهش پیدا کرد که این کسب‌وکارها را به ارسال پیامک و تحمل هزینه آن برای جبران این موضوع سوق داد. به هرحال هنوز همه امکانات روی شبکه ملی اطلاعات برای این نوع کسب‌وکارها کامل نیست.
با تمام این اوصاف، شاید محدودیت‌های اینترنتی این روزهای کشور زنگ هشداری باشد برای مدیرانی که کمتر به شبکه ملی اطلاعات توجه دارند.
کد مطلب : 16025
https://aftana.ir/vdcdkz0f.yt09x6a22y.htmlaftana.ir/vdcdkz0f.yt09x6a22y.html
آخرین عناوین
پربيننده ترين
۱
۲
۳
۴
۵