محصول ملی، مرغ عروسی و عزا

چند سالی است که تب تولید یا حداقل ادعای تولیدات ملی در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات بالا گرفته است. این تب که در برخی موارد مقرون به واقعیت است و عملا محصولی ایرانی، ملی یا بومی تولید می شود، در بسیاری از موارد تنها به کار شعاردادن و احتمالا تزریق بودجه می آید و بس.

نمونه های بسیاری از این چنین طرح هایی در آی تی ایرانی معرفی و نمایش داده شده اند که عملا به ورطه فراموشی سپرده شده و نیازی به ذکر نام آن ها نیست. اما به تازگی در حوزه فناوری اطلاعات و به ویژه در حوزه امنیت، کارکرد جدیدی برای استفاده از عنوان محصولات ملی و بومی پیدا شده و آن حذف سایر رقیبان است.

فرض کنید که شما محصولی غیربومی را در حوزه امنیت اطلاعات در بازار عرضه می کنید و رقیبتان نیر محصول دیگری را مشابه شما، اما از شرکتی دیگر عرضه می کند. اما رقیب شما که می بیند عرصه براو تنگ آمده و امکان فروش کالای خود را ندارد، سعی می کند با تمسک به واژه ملی و بومی و نقل قول از مسئولان دولتی، اقبال بازار از محصول شما را به چالش بکشد و به همگان یادآوری کند که قرارمان این نبوده که محصول غیروطنی خریداری کنیم!

یعنی عملا با استفاده ابزاری از عنوان ملی، می خواهد سایرین را از حوزه رقابت دور کند، در حالیکه خودش هم چیزی به غیر از همانی که شما عرضه می کنید، در چنته ندارد.

این را گفتم تا اشاره کنم به مظلومیت واژه های ملی و بومی و وطنی و ... که همیشه مرغ عروسی و عزا بوده اند و حالا کاربرد جدید دیگری هم برایشان ابداع شده است. متاسفانه تا وقتی که مسئولان دولتی بدون توجه به امکانات و سرمایه گذاری های داخلی، از تولید آسان و انبوه محصولات داخلی و بدتر از آن محصولات ملی سخن می گویند، باید منتطر سوء استفاده هایی این چنین نیز باشیم.