بررسیهاي دانشمندان نشان ميدهد که امواج تلفن همراه به خصوص امواج آنتنهاي تلفن همراه یا همان BTSها تاثیر مخربی بر بافتهاي بدن انسان ندارد.
منبع : روزنامه دنیای اقتصاد
این روزها خبرهای زیادی درباره مضرات استفاده از تلفن همراه منتشر ميشود. روزی درباره تاثیر این وسیله ارتباطی و ارتباط آن با سرطان و روزی دیگر درباره تاثیر استفاده مدام از تلفن همراه و احتمال ابتلا به تومورهای مغزی. روزی در مورد تاثیر مخرب امواج رادیویی آنتنهاي تلفن همراه و روزی دیگر در مورد بیماریهاي مفصلی و روحی روانی.اما تا به حال هیچکدام از این احتمالات به واقعیت تبدیل نشده است.
به گزارش افتانا (پایگاه خبری امنیت فناوری اطلاعات)،بررسیهاي دانشمندان نشان ميدهد که امواج تلفن همراه به خصوص امواج آنتنهاي تلفن همراه یا همان BTSها تاثیر مخربی بر بافتهاي بدن انسان ندارد. از سوی دیگر همین کارشناسان عنوان ميکنند که اگر قرار بر تهدید به سلامتی باشد استفاده طولانی مدت از دستگاه تلفن همراه بیشتر است.
از آنجایی که از عمر تلفن همراه نزدیک به ۳۸ سال بیشتر نميگذرد و همچنین از آنجایی که استفاده از این وسیله ارتباطی به شکل امروز شاید ۲۰ سال باشد که مرسوم است در نتیجه نميتوان به طور قطع در مورد تاثیر مستقیم تلفن همراه بر بیماریهای انسانی صحبت کرد.
بیماریهاي روانی در صدر
جدا از این یافتهها، اما به نظر ميرسد که این روزها بیماریهاي روحی روانی ناشی از استفاده تلفن همراه بیشتر از سایر احتمالات موجود باشد. چندی پیش خبری منتشر شده بود پیرامون فوبیای زنگ موبایل. بر اساس این خبر استفاده بیش از حد از تلفن همراه باعث شده بود تا برخی از افراد مدام احساس شنیدن زنگ تلفن همراه شان را داشته باشند.
مشابه این اتفاق در مورد برخی افراد به نوعی دیگر صادق بود. ترس از دست دادن یا گم کردن تلفن همراه. نخستینبار روانشناسان انگلیسی واژه نوموفوبیا را در یك مقاله معرفی كردند كه خلاصه شده فوبیایی به نام ترس از نداشتن موبایل بود. در جریان این تحقیق مشخص شد، بسیاری از افرادیكه به موبایلشان وابسته میشوند یا مدت زیادی را به استفاده از این وسیله اختصاص میدهند همیشه یك هراس یا اضطراب در مورد از دستدادن و گمشدن گوشیشان و تمامشدن شارژ باتری آن یا به پایان رسیدن اعتبارش دارند.
عده زیادی از این افراد علت اضطرابشان را به قطعشدن ارتباطشان با اطرافیان یا مسائل كاری ربط میدادند تحقیقات نشان داد، این اضطراب بسیار بیشتر و غیرطبیعیتر از دلیلی است كه آنها عنوان میكنند. میزان هورمونهایی كه در جریان این استرس در آنها ایجاد میشد، چیزی نزدیك به فوبیا یا هراس از دندانپزشكی یا ترس و اضطراب روز ازدواج بود. تپش قلب، عرق سرد، استرس و از دستدادن كنترل احساسی یكی از علائمی است كه ممكن است در اثر این فوبیا برای فرد بهوجود بیاید.
بهطور متوسط ۶۶درصد از مردم با درجات مختلف به این هراس دچارند. نوموفوبیا در بین خانمها و افراد جوان بیشتر دیده میشود. این فوبیا بیش از آنكه یك بیماری هراسی باشد، چیزی شبیه یك وسواس است. بنابر تحقیقات شركتهای سازنده تلفن همراه گفته میشود، این بیماری در بین جمعیت استفادهكننده از این وسیله در حال افزایش است. گفته میشود كه این افراد بهطور متوسط در روز بیش از ۳۴ بار گوشی تلفنشان را بدون اینكه زنگ بخورد یا بدون اینكه قصد تماس با جایی را داشته باشند، چك میكنند. نوموفوبیا، در بین كسانی كه زمینه بیماریهای وسواسی را دارند شیوع بیشتری دارد. هراس و ترس از دستدادن گوشی یا گمكردن آن در موارد شدید ممكن است نیاز به مشاوره داشته باشد.
بررسیهاي روانشناسانه نشان ميدهد که ۷۰ درصد زنان و ۶۱ درصد مردان از بدون موبایل بودن ترس دارند. تحقیقات به عمل آمده از نوعی وسواس فکری در مورد کاربران تلفن همراه هشدار ميدهند که ميتواند به بیماریهای روانی و مشکلاتی در سلامتی افراد منجر شود. همچنین ۵۳ درصد افراد وقتی باتری یا شارژ اعتبارشان تمام شده یا شبکه تلفن همراه از دسترس خارج شود دچار اضطراب ميشوند و ۶۸ درصد افراد لرزش یا آهنگ گوشی تلفن خود را پیش از تماس تلفنی احساس ميکنند. جالب اینجاست که براساس نظرسنجیهاي صورت گرفته از کاربران تلفن همراه ۴۳ درصد کاربران آیفون حاضرند یک هفته بدون کفش بگذرانند؛ اما به طور موقت هم از موبایلشان دور نمانند و ۲۲ درصد کاربران موبایل ترجیح ميدهند به خاطر موبایل از مسواک زدن به دندانهایشان صرفنظر کنند.
چگونه شفا یابیم
روش اصلی درمان این فوبیا مانند بیشتر فوبیاهای دیگر، روش حساسیتزدایی یا مواجهه است. ابتدا به فرد گفته میشود به این فكر كند كه گوشی تلفنش را گم كرده است و سعی كند در ذهن خودش با این مساله كنار بیاید. بهتدریج به فرد گفته میشود كه واقعا این تصور را عملی كند و گوشی تلفنش را برای مدتی از خود دور كند. به تدریج و با خاموشكردن گوشی برای مدت طولانی و زندگیكردن بدون موبایل بهمدت چند هفته فرد میتواند از شدت این بیماری هراس كم كند.
اگرچه در چند روز اول ممكن است كمی برای فرد این حالت سخت باشد؛ اما بعد از مدتی فقط نداشتن گوشی همراه و همان اعتیاد فرد به موبایل ممكن است باعث مشكل برای او شود؛ اما اضطراب، هراس و نگرانی كه تا قبل از آن و با داشتن موبایل ناگهان برای فرد بهوجود میآمد از بین میرود. برای كسانی هم كه حاضر نیستند گوشی خود را از دست بدهند یا بدون موبایل زندگی كنند، توصیه میشود، بهطور منظم چند ساعت از روز گوشیشان را خاموش كنند و بههیچوجه شب به همراه گوشی تلفن به خواب نروند. به این افراد توصیه میشود كه برای ارتباط با اطرافیانشان از روشهای دیگر هم در كنار موبایل استفاده كنند، تا میزان استرسشان از گمكردن موبایل و از دست دادن ارتباطشان با دیگران كم شود.
بیماریهای روانی مربوط به موبایل فقط نوموفوبیا نیست. از مدتها قبل و فقط كمی بعد از گستردهترشدن گوشیهای دارای لرزه، یك توهم دیگر هم به انواع توهمات موجود در دنیا اضافه شد:توهم احساس لرزش ویبره موبایل. علاوه بر این توهم، توهم شنیدن صدای زنگ موبایل هم از وسواسهای ذهنی بود كه با اختراع تلفنهای همراه ایجاد شد. توهم شنیدن صدای زنگ موبایل بیشتر زمانی بهوجود میآید كه سروصدای محیط بیرونی زیادتر از حد معمول است.
هنگام گوشكردن آهنگ، دیدن تلویزیون یا حتی هنگام گرفتن دوش در حمام از زمانهایی است كه توهم شنیدن صدای زنگ موبایل بهوجود میآید. درباره توهم احساس ویبره موبایل اما داستان كمی فرق میكند. این توهم فقط علت روانی ندارد. گفته میشود كه تماسهای كوچك لباس یا هرچیز دیگری با بدن در قسمتی كه معمولا موبایل قرار دارد، سیگنالهای عصبی خاصی را به مغز میفرستند كه به اشتباه لرزش موبایل تلقی میشوند.
درست استفاده کنیم
هر چند که استفاده از تلفن همراه این روزها حلال بسیاری از مشکلات است و فواید بسیاری برای کاربرانش به همراه آورده است؛ اما مانند هر فناوری دیگری استفاده بیش از حد از آن هم ممکن است باعث بروز چنین مشکلاتی شود. جدا از چنین حساسیتهایی که بیشتر جنبه روحی و روانی دارد؛ اما روانشناسان ميگویند وابستگی بیش از حد به تلفن همراه ممکن است حتی زندگی اجتماعی افراد را نیز مختل کند و منجر به گوشهگیری آنها شود.
اینکه بخواهیم به شکل کلی استفاده از یک وسیله را نهی کنیم، فرآیند صحیحی نیست؛ اما ميتوان با درست و بجا استفاده کردن از این وسیله بسیاری از مشکلات احتمالی را که در آینده ممکن است به آن دچار شویم، کاهش دهیم.